Welkom.

Home.

Honor.

1940+1941.

1942+1943.

1944+1945.

Stories.

Gastenboek.

Info.

In Februari 1996 ontving ik een toewijzing van een graf.
Nadat ik eind 1995 een aanvraag had gedaan voor een adoptiegraf op de Amerikaanse begraafplaats te Margraten.
Het betreft het graf van held Sgt. Norman J. Klima rustend op graflocatie vak G rij 12 graf 23.

Norman werd in 1918 geboren in Ohio.
Na 4 jaar gestudeerd te hebben melde hij zich op 6 April 1942 in Cleveland, Ohio aan bij de United States Army Air Force.
Hier werd hij toegewezen tot het 535ste Bomb Squadron onderdeel van het 381ste Bomb Group H (zware bombardemenst-groep).
Hij werd aan de Crosson Crew toevertrouwd. Deze crew bestond uit:
- 1st Lt. Waldo B. Crosson      (piloot)
- 2nd Lt. James R. Opitz        (co-piloot)
- 2nd Lt. Edward J. Burke       (navigator)
- 2nd Lt. John J. Curran        (bommenrichter)
- T/Sgt.  John L. Allan         (boordwerktuigkundige)
- T/Sgt.Robert T. MacFarlane    (radio-operator)
- S/Sgt. Steve F. Bulsok        (buikkoepel schutter)
- S/Sgt. Jesse J. Glawson       (rechter zijluik schutter)
- S/Sgt. Robert N. Eloe         (staartschutter)
- S/Sgt. Norman J. Klima        (linker zijluik schutter)

Deze bemanning vloog met de B-17G ook wel bekend als het "Vliegend Fort".
Dit toestel had als serienummer 42-31075 en als rompcode MS-S.
Het vliegtuig werd "the Rebel" genoemd.


Hieronder een relaas van Piloot Waldo B. Crosson:

We waren ongeveer 8 minuten verwijdert van het doel (het bombarderen van een Onderzeebootbasis te Bremerhaven, Duitsland), toen we werden aangevallen door 3 Messerschmitt 109's.
Zij zorgden ervoor dat we onze tweede motor en handmatige besturingen verloren.
Hierdoor raakten we uit formatie, maar het lukte ons toch het doel te behalen op onze automatische piloot.  We dropten onze bommen en probeerden toen de Duitse jagers te ontwijken die ons opnieuw aanvielen en ons raakte.
Ondertussen verlieten we het gebied waarin we bestookt werden door zeer hevige artillerie.
Met nog maar 3 motoren beschikbaar en het toestel lastig te besturen was het voor de Duitse jagers een eitje om ons de genadeklap te geven.
Ze schakelde onze 3e motor uit en ons hydraulisch systeem waardoor de olie ontvlamde.
Op dat moment gaf ik het sein "bail-out" (verlaat het toestel) aan iedereen die nog levend was.
7 bemanningsleden waren op dat moment gewond en het lukte 8 van de 10 bemanningsleden om het toestel te verlaten. Dit vond plaats tussen Bremenhaven en het dorp Finna.
Een van hen was staartschutter Robert N. Eloe. Hij was een van de eerste die gewond raakte, doordat de Duitse jagers van achteren aan vielen. Tragisch genoeg stierf hij aan zijn verwondingen op weg naar de aarde.
De B17 crashte in een maïsveld ongeveer 50 meter van de boerderij van de familie Cordes te Finna.
Het lukte sergeant Klima en tweede Luitenant Opitz niet het toestel te verlaten. (Waarschijnlijk waren ze al gestorven voordat het toestel de grond raakte). Hun lichamen werden ongeveer 150 meter van de crashplaats teruggevonden. Alle overlevenden werden gevangen genomen en naar een gevangenenhospitaal te Sandbostel, Duitsland gebracht.
Hier verbleven we tot 25 April 1944.
Ik was aan mijn linker long gewond geraakt.
Vanaf 25 April tot en met 13 Juni verbleef ik in een revalidatieziekenhuis in Bremen.
Hierna werd ik naar Frankfurt gestuurd voor ondervraging en doorgestuurd naar Stalag Luft III in Sagan, Duitsland. Hier zag ik mijn andere bemanningsleden weer terug.
Hier werden we op 29 April 1945 bevrijd door Patton’s Third Army...

                                                                         
Waldo Crosson.


Tot op de dag van vandaag liggen Norman J. Klima en Robert N. Eloe nog steeds begraven op de Amerikaanse begraafplaats te Margraten.
Mogen ze in vrede rusten.

S/Sgt. Norman J. Klima

foto source: Al Crosson

Piloot Waldo Crosson (foto source: Al Crosson)

Norman J Klima en Robert N Eloe,  begraven op het Margraten War Cemetery  Nederland.

 

Eerste brief van piloot aan mij geschreven.

Waldon Crossens Crew